Ο Ανακρέων έζησε τον 6ο αι. π.Χ. (δείτε πιο κάτω)

Το “Μέλος Ερωτικό” περιλαμβάνει δύο μελοποιημένα ποιήματα του Ανακρέοντα την “Φοραδίτσα” και το “Υμνώντας την”

Το ποίημα στα Αρχαία Ελληνικά:

Πῶλε Θρηϊκίη, τι δή μοι λοξόν ὅμμασι (ν) βλέπουσα 
νηλεῶς φεύγεις, δοκέεις δε μ᾽ ουδέν εἰδέναι σοφόν;
ἴσθι τοι, καλῶς μέν ἄν τοι τον χαλινόν ἐμβάλοιμι, 
ἡνίας δ´ἔχων στρέφοιμι (σ) ἀμφί τέρματα δρόμου,
νῦν δέ λειμῶνάς τε βόσκεαι κοῦφά τε σκιρτῶσα παίζεις
δεξιόν γάρ ἱπποπείρην ούκ ἔχεις ἐπεμβάτην.  

Οι στίχοι:

Φοραδίτσα Θρακοπούλα
τι λοξοκοιτάζοντας με
άσπλαχνα με αποφεύγεις 
και θαρρείς ότι κανένα
δεν κατέχω μυστικό.

Μάθε τ΄ όμορφα πως ξέρω
να σου βάλω χαλινάρι
και να σε στριφογυρίζω
σφίγγοντας γερά τα γκέμια
απ’ τη μια στην άλλη άκρη

Τώρα όμως στα λειβάδια
βόσκεις και χαριτωμένα
παίζεις αλαφρά πηδώντας
γιατί άξιο δεν έχεις 
καβαλάρη ικανό. 

Ο Ανακρέων γεννήθηκε στην Ιωνική πόλη Τέω γύρω στο 572 π.Χ. Όταν η πόλη απειλήθηκε απ τους Πέρσες, οι κάτοικοι εποίκησαν τα Άβδηρα. Ο Ανακρέων ήδη γνωστός ποιητής της μονωδείας προσεκλήθη κι’ αυτός από τον Πολυκράτη στη Σάμο. Μετά την δολοφονία του τυράννου το 522 π.Χ. πήγε στην Αθήνα. Η ποιητική του αύρα αγγίζει την επιφάνεια, όμως με χάρη για την οποία δικαίως υπερηφανευόταν: “χαρίεντα μεν γαρ άδω χαρίεντα δ’ οίδα λέξαι”, απολαμβάνει το κρασί “ανυβρίστως”, δημιουργώντας την παράδοση ότι πέθανε γέρος από ασφυξία, καταπίνοντας  μια ρόγα σταφύλι. 

Το “Μέλος Ερωτικό” σε αρκετά σημεία επιχειρεί να διερευνήσει πιθανές συγγένειες της αρχαίας λυρικής ποίησης με την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Καθώς το ποίημα του Ανακρέοντα αρχίζει ως “Πῶλε Θρηϊκίη…” μας οδήγησε σ’ ένα πάντρεμα με ένα Θρακιώτικο ρυθμό.