Ο Ρουφίνος πιθανολογείται ότι έζησε τον 2 ή 3 αι. μ.Χ. (δείτε πιο κάτω)

Το ποίημα στα Αρχαία Ελληνικά:

“ Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο, χρύσεα μαζῶν
χρωτί γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη.
πυγαί δ᾽ ἀλλήλαις περιηγέες εἰλίσσοντο,
ὓδατος ὑγροτέρῳ χρωτί σαλευόμεναι.
τόν δ᾽ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χείρ 
ούχ ὅλον Εὐρώταν, ἀλλ᾽ ὅσον ἠδύνατο. ”

[V 60]

Οι στίχοι:

Υγραίνοντας του στήθους της
τα χρυσαφένια μήλα,
πάνω σ᾽ένα κορμί λευκό
σαν το πηχτό το γάλα,
κόρη με πόδια όμορφα
έπαιρνε το λουτρό της.

Και μεταξύ τους οι γλουτοί
έτσι καθώς σαλεύαν,
ανεβοκατεβαίνανε
ολοστρογγυλεμένοι,
στην όψη τους υγρότεροι
απ᾽ το νερό το ίδιο.

Και τον γλυκύ Ευρώτα της 
που φούσκωνε επάνω,
εσκέπαζε ολάκερο
χεράκι απλωμένο,
μα όχι στ᾽ αλήθεια όλον,
μονάχα όσο μπορούσε. 

Ο Ρουφίνος πιθανολογείται ότι έζησε τον 2ο ή 3ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την Ιωνία. Σώθηκαν 38 επιγράμματα του στην Παλατινή Ανθολογία. Η ποίηση του απλή και αισθησιακή, διασώζει στους κυματισμούς της κάτι απ την Αρχαία Ελληνική χάρη, στη σκοτεινή διαδοχή των χρόνων. 

Τα σχόλια για τους ποιητές έγραψε ο Κωνσταντίνος Μαρτινίδης